ჯიბრან ხალილ ჯიბრანი - ლიბანელი მწერალი და მხატვარი. რომანტიკული მიმდინარეობის ფუძემდებელი არაბულ ლიტერატურაში. ქრისტიანი (მარონიტი) იყო. 1895-იდან აშშ-ში ცხოვრობდა. ხალილ ჯუბრანი ლიბანში ბშარის რეგიონში გაიზარდა. ბავშვობაში ფორმალური განათლება არ მიუღია, ვინაიდან ოჯახი ძალიან ღარიბი იყო. თუმცა მის ოჯახს ხშირად სტუმრობდნენ ქრისტიანი მოძღვრები, რომლებმაც მას ბიბლია, სირიაკი (არამეულის დიალექტი) და არაბული ენები ასწავლეს. ადრეულ ბავშვობაში მისი ოჯახის ქონებას ოსმანთა მმართველებმა კონფისკაცია გაუკეთეს მამამისის გადასახადებისგან თავის არიდების გამო. უსახლკაროდ დარჩენილმა ოჯახმა გადაწყვიდა ჯუბრანის ბიძას ამერიკაში გაჰყოლოდა. ხალილის მამა ციხიდან 1894 წელს გამოუშვეს, თუმცა მან ლიბანში დარჩენა არჩია. იმ დროისთვის ბოსტონის საუზ ენდში ამერიკაში სიდიდით მეორე ლიბანური დასახლება იყო და ჯიბრანთა ოჯახმა აქ გადაწყვიტა დასახლება. დედამისმა კარდაკარ გამყიდველად დაიწყო მუშაობა და ხალილმა სკოლაში წასვლა შეძლო. ვინაიდან მას მანამდე ფორმალური განათლება არ მიუღია, ის სპეციალურ კლასში დასვეს იმიგრანტთათვის, რათა ინგლისური შეესწავლა. ადრეული მოზარდობის წლებში ჯუბრანის მონახაზებმა მის მასწავლებელთა ყურადღება მიიქცია, რომლებმაც ის ბოსტონელ ფოტოგრაფსა და გამომცემელ ფრედ ჰოლანდ დეის შეახვედრეს, რომელიც თავის მხრივ მისი არტისტული ნიჭის გამომჟღავნებაში ეხმარება. ხალილის პირველი სამხატვრო გამოფენა 1904 წელს მოეწყო ბოსტონში, რის შემდეგაც ის პარიზში მიდის ხელოვნების შესასწავლად ოგიუსტ როდენთან (1908 – 1910). ჯუბრანის ადრეული ლიტერატურული ნამუშევრები არაბულ ენაზე იყო, თუმცა 1918 წლიდან ის ინგლისურ ენაზე იწყებს წერას. მისი ყველაზე ცნობილი ნამუშევარია “წინასწარმეტყველი” (The Prophet), რომელიც 26 პოეტური ესესგან შედგება. მისი თქმით ეს წიგნი ბაჰაიზმის წმინდა ლიდერს აბდულ-ბაჰას ეძღვნება. ჯიბრანის ინიციატივით 1920 ნიუ-იორკში ჩამოყალიბდა არაბი ემიგრანტების ლიტერატურული საზოგადოება "ალ-რაბიტა ალ-კალამიია" ("თანამოკალმეთა ასოციაცია"). ჯუბრან ხალილ ჯუბრანი გარდაიცვალა ნიუ-იორკში 1931 წლის 10 აპრილს ღვიძლის ცეროზისა და ტუბერკულოზის შედეგად. დაკრძალულია მარ-სარქისის ეკლესიაში ლიბანში. ის ყველაზე განთქმული ლიბანელ-ამერიკელი მწერალია და “წინასწარმეტყველი” მის ყველაზე პოპულარულ ნაწარმოებად რჩება, რომლის ციტატებსაც ხშირად ქორწინებებსა და ნათლობებზე კითხულობენ. ჯიბრანის ნამუშევრებმა განსაკუთრებული ზეგავლენა მოახდინა ამერიკულ პოპ-კულტურაზე 1960-იანებში. მისი ნამუშევრების უმრავლესობა ქრისტიანობასა და აღმოსავლეთის ორთოდოქსულ ეკლესიებში გავრცელებულ კორუმპირებულ პრაქტიკას ასახავს. მის ნაწარმოებებში ჯუბრანი ამხელდა მოძველებულ ადათ-წესებს, ადამიანთა ექსპლუატაციას, აქტიურად იბრძოდა ქალთა უფლებებისათვის ("მოტეხილი ფრთები", 1912, "ვარდა ალ-ჰანი" და სხვ.), ემხრობოდა ლიბანში სოციალური წყობის შეცვლის რევოლუციური-გლეხური ამბოხის გზას ("ურწმუნო ხალილი"), შემდეგ რეფორმისტულს ("მოციქული", 1923). აღსანიშნავია მისი ლექსების ციკლი "პროცესიები" (1919). მის შემოქმედებას ეტყობა ფ. ნიცშეს გავლენა ("ქარიშხლები", 1920). ფილოსოფიური ხასიათისაა მისი ინგლისურენოვანი ნაწარმოებები "იესო - ადამიანისშვილი" (1928), "მიწის ღმერთები" (1931).